Wij moeten naar een ware verandering hunkeren, uit deze saaie sleur van het leven willen geraken, uit die vervelende mechanische herhaling van elke dag…
Allereerst dienen wij heel goed te begrijpen dat werkelijk iedereen — of wij nu behoren tot de hogere klasse of tot de arbeidersklasse, tot de welgestelden of tot de middenstand, of wij nu rijk of armoedig zijn — zich op een of ander Niveau van Zijn bevindt.
Het ‘Niveau van Zijn’ van de dronkaard is heel anders dan dat van de geheelonthouder en dat van de prostituee weer heel anders dan dat van een jong, onschuldig meisje. Wat we hier stellen is ontegensprekelijk, onbetwistbaar…
Nu we op dit punt van het hoofdstuk zijn gekomen, kunnen wij ons het beste een ladder voorstellen. Een ladder met zeer veel treden die zich verticaal, omhoog verheft…
Wij bevinden ons ongetwijfeld op een van de treden van deze ladder. Op de treden onder ons bevinden zich mensen die er erger aan toe zijn dan wij. Op de treden boven ons bevinden zich mensen die er beter voor staan dan wij…
Op deze buitengewone Verticale Lijn, op deze wonderlijke ladder kunnen wij vanzelfsprekend alle Niveaus van Zijn vinden… Ieder mens is verschillend en niemand kan dit ontkennen.
Zonder enige twijfel spreken wij hier nu niet over de uiterlijke lelijkheid of schoonheid van de gelaatstrekken, en evenmin over de kwestie van leeftijd… Er zijn immers jonge en oude mensen, grijsaards die hun laatste levensdagen slijten en pasgeboren baby’s…
De kwestie van tijd en jaar, van geboren worden, opgroeien, zich ontwikkelen, trouwen en zich voortplanten, ouder worden en sterven, al deze zaken horen exclusief thuis op de Horizontale Lijn…
Op de ‘wonderlijke ladder’, op de Verticale Lijn, is er geen ruimte voor het tijdsbegrip. Op de treden van deze Ladder kunnen we slechts de Niveaus van Zijn vinden…
De mechanische hoop van de mensen, dat alles met de tijd wel beter zal worden, dient nergens voor. Zo dachten onze groot- en overgrootouders ook, maar de feiten hebben juist het tegendeel bewezen…
Het Niveau van Zijn is wat telt en hoort thuis op de Verticale Lijn. We bevinden ons op een bepaalde trede maar we kunnen naar een hogere trede klimmen.
De ‘wonderlijke ladder’ waarover wij nu spreken en die betrekking heeft op de verschillende Niveaus van Zijn, heeft uiteraard niets te maken met de Lijn van de Tijd…
Van moment tot moment is er een hoger Niveau van Zijn vlak boven ons…
Dit bevindt zich niet ergens in een verre toekomst op de Horizontale Lijn, maar hier en nu, binnen onszelf, op de Verticale Lijn…
Het is evident en iedereen kan begrijpen dat beide lijnen, de Verticale en de Horizontale, elkaar van moment tot moment snijden in ons Psychologisch innerlijke en zo een Kruis vormen…
Onze persoonlijkheid ontwikkelt zich op de Horizontale Lijn van het Leven. Ze wordt geboren en ze sterft binnen haar lineaire tijdsduur; ze is vergankelijk. Er is geen enkele morgen weggelegd voor de persoonlijkheid van de overledene. Deze is niet het Zijn…
Noch de Niveaus van Zijn, noch het Zijn zelf behoren tot de tijd en hebben daarom niets te maken met de Horizontale Lijn. Ze bevinden zich binnenin ons, nu, op de Verticale Lijn…
Het zou uitermate onzinnig zijn om ons eigen Zijn buiten onszelf te zoeken…
Het is niet overbodig om de volgende stelling te plaatsen: titels, hoge rangen, promoties en dergelijke in de uiterlijke fysieke wereld, kunnen niet een echte verheffing, een herwaardering van het Zijn of de bevordering naar een hogere trede op de Ladder van de Niveaus van het Zijn teweegbrengen…
Revolutionaire Psychologie, Hoofdstuk II,
De Wonderlijke Ladder
