Πρέπει να ποθούμε μια πραγματική αλλαγή, να βγούμε από αυτή τη βαρετή ρουτίνα, από αυτή την καθαρά μηχανική, κουραστική ζωή…
Αυτό που πρώτα οφείλουμε να καταλάβουμε με πλήρη καθαρότητα, είναι ότι καθένας από μας, αστός ή προλετάριος, εύπορος ή της μεσαίας τάξης, πλούσιος ή φτωχός, βρίσκεται πραγματικά στο ένα ή στο άλλο «Επίπεδο του Είναι»…
Το «Επίπεδο του Είναι» του μέθυσου είναι διαφορετικό από εκείνο του εγκρατή και της πόρνης, πολύ αλλιώτικο από εκείνο της αγνής κοπέλας. Αυτό που λέμε τώρα είναι αδιάψευστο, αναντίρρητο…
Φτάνοντας σε αυτό το σημείο του κεφαλαίου μας, δεν χάνουμε τίποτα να φανταστούμε μια σκάλα να εκτείνεται από κάτω μέχρι πάνω, κάθετα και με πλήθος από σκαλοπάτια…
Αναντίρρητα, σε κάποιο σκαλοπάτι από αυτά βρισκόμαστε εμείς. Στα χαμηλότερα θα υπάρχουν άνθρωποι χειρότεροι από εμάς. Στα πιο υψηλά θα βρίσκονται άτομα καλύτερά από εμάς…
Σε αυτή την εξαίσια Κάθετο, σε αυτή τη Θαυμαστή Σκάλα, είναι φανερό ότι μπορούμε να βρούμε όλα τα «Επίπεδα του Είναι»… Κάθε άτομο είναι διαφορετικό και αυτό κανείς δεν μπορεί να το διαψεύσει…
Αναμφίβολα, δεν μιλάμε τώρα για όμορφα ή άσχημα πρόσωπα, ούτε για θέματα ηλικίας. Υπάρχουν άνθρωποι νέοι και ηλικιωμένοι, γέροντες που πρόκειται να πεθάνουν και βρέφη που μόλις γεννήθηκαν…
Το θέμα του χρόνου και της ηλικίας, της γέννησης, της ανάπτυξης, της εξέλιξης, του γάμου, της αναπαραγωγής, των γηρατειών και του θανάτου, είναι αποκλειστικά θέμα της Οριζόντιας…
Στη «Θαυμαστή Σκάλα», στην Κάθετη, η αντίληψη του χρόνου δεν χωράει. Στα σκαλοπάτια μιας τέτοιας σκάλας μπορούμε να συναντήσουμε μόνο «Επίπεδα του Είναι»…
Η μηχανική ελπίδα του κόσμου δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, πιστεύουν ότι με τον καιρό τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Έτσι σκέφτονταν οι προπάπποι και οι παππούδες μας, τα γεγονότα με ακρίβεια, ήρθαν να αποδείξουν το αντίθετο…
Αυτό που μετράει είναι το «Επίπεδο του Είναι» και αυτό είναι Κάθετο. Βρισκόμαστε σε ένα σκαλοπάτι, αλλά μπορούμε να ανέβουμε σε άλλο σκαλοπάτι…
Η «Θαυμαστή Σκάλα» για την οποία μιλάμε και που αναφέρεται στα διαφορετικά «Επίπεδα του Είναι», δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με το γραμμικό χρόνο…
Ένα ανώτερο «Επίπεδο του Είναι» βρίσκεται ακριβώς από πάνω μας από στιγμή σε στιγμή…
Δεν βρίσκεται σε κάποιο οριζόντιο απόμακρο μέλλον, αλλά εδώ και τώρα, μέσα σε εμάς τους ίδιους, στην Κάθετη…
Είναι εμφανές και οποιοσδήποτε μπορεί να το καταλάβει, ότι οι δύο γραμμές -Οριζόντια και Κάθετη- συναντιούνται από στιγμή σε στιγμή στο ψυχολογικό εσωτερικό μας και σχηματίζουν Σταυρό…
Η προσωπικότητα αναπτύσσεται και εξελίσσεται στην Οριζόντια γραμμή της ζωής. Γεννιέται και πεθαίνει μέσα στο γραμμικό χρόνο της, είναι φθαρτή. Δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του νεκρού, δεν είναι το Είναι…
Τα «Επίπεδα του Είναι», το ίδιο το Είναι, δεν είναι του χρόνου, δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την Οριζόντια Γραμμή. Βρίσκονται μέσα σε εμάς τους ίδιους, τώρα, στην Κάθετη…
Θα ήταν σαφώς παράλογο να αναζητούμε το Είναι μας έξω από εμάς τους ίδιους…
Δεν είναι περιττό να θέσουμε σαν πόρισμα το εξής: τίτλοι, βαθμοί, προαγωγές κλπ. στο φυσικό, εξωτερικό κόσμο, με κανένα τρόπο δεν θα προκαλούσαν μια αυθεντική εξύψωση, επανεκτίμηση του Είναι, πέρασμα σε ένα ανώτερο σκαλοπάτι στα «Επίπεδα του Είναι»…
Επαναστατική Ψυχολογία, κεφάλαιο ΙΙ, «Η θαυμαστή σκάλα»
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
