Το να διαχωρίζεται κανείς από τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της ζωής, σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς, σίγουρα είναι πολύ δύσκολο αλλά απαραίτητο, ειδάλλως καταβροχθίζεται από τη ζωή.
Οποιαδήποτε εργασία που κάνει κανείς πάνω στον εαυτό του με το σκοπό να πετύχει μια ψυχική και πνευματική ανάπτυξη, έχει πάντα σχέση με την απομόνωση καλά εννοημένη, επειδή κάτω από την επίδραση της ζωής, έτσι όπως πάντα τη ζούμε, δεν είναι δυνατό να αναπτύξουμε άλλο πράγμα παρά την προσωπικότητα.
Με κανένα τρόπο δεν προσπαθούμε να αντιταχθούμε στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, εμφανώς αυτή είναι αναγκαία στην ύπαρξη, όμως σίγουρα είναι κάτι καθαρά τεχνητό, δεν είναι το πραγματικό, το αληθινό μέσα μας.
Αν το φτωχό διανοητικό θηλαστικό που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, δεν απομονώνεται αλλά ταυτίζεται με όλα τα συμβάντα της πρακτικής ζωής και σπαταλάει τις δυνάμεις του σε αρνητικές συγκινήσεις, σε προσωπικές αυτοθεωρήσεις και μάταιη, ανούσια λογοδιάρροια διφορούμενης συζήτησης, τίποτα το εποικοδομητικό, κανένα αληθινό στοιχείο δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα του, εκτός από όσα ανήκουν στον κόσμο της μηχανικότητας.
Βέβαια, αυτός που πραγματικά θέλει να πετύχει μέσα του την ανάπτυξη της Ουσίας, πρέπει να φτάσει να είναι «ερμητικά κλειστός». Αυτό αναφέρεται σε κάτι εσωτερικό που σχετίζεται στενά με τη σιωπή.
Η φράση έρχεται από τα αρχαία χρόνια, όταν διδάσκονταν κρυφά μια διδασκαλία πάνω στην εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου, που συνδεόταν με το όνομα του Ερμή.
Αν κάποιος θέλει να βλαστήσει στο εσωτερικό του κάτι αληθινό, είναι ξεκάθαρο ότι οφείλει να αποφεύγει τη διαφυγή των ψυχικών του ενεργειών.
Όταν ένας έχει διαρροές ενέργειας και δεν βρίσκεται απομονωμένος στο εσωτερικό του, είναι αναντίρρητο ότι δεν θα μπορέσει να κατορθώσει να αναπτύξει κάτι αληθινό στον ψυχισμό του.
Η συνηθισμένη, τρέχουσα, καθημερινή ζωή θέλει να μας καταβροχθίζει αμείλικτα. Εμείς πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά ενάντια στη ζωή, πρέπει να μάθουμε να κολυμπάμε αντίθετα στο ρεύμα…
Η εργασία αυτή πάει αντίθετα στη ζωή, πρόκειται για κάτι πολύ διαφορετικό από εκείνο όλων των ημερών και που, παρ’ όλα αυτά, πρέπει να ασκούμε στιγμή προς στιγμή. Θέλω να αναφερθώ στην Επανάσταση της Συνείδησης.
Είναι φανερό ότι αν η στάση μας προς την καθημερινή ζωή είναι βασικά λανθασμένη, αν πιστεύουμε ότι όλα πρέπει να μας πηγαίνουν καλά «γιατί έτσι», θα έρθουν οι απογοητεύσεις…
Οι άνθρωποι θέλουν να τους έρχονται τα πράγματα καλά «γιατί έτσι», γιατί όλα πρέπει να πηγαίνουν σύμφωνα με τα σχέδιά τους, όμως η ωμή πραγματικότητα είναι διαφορετική, ενόσω κάποιος δεν αλλάζει εσωτερικά, του αρέσει ή δεν του αρέσει, θα είναι πάντα θύμα των περιστάσεων.
Λέγονται και γράφονται για τη ζωή πολλές συναισθηματικές ανοησίες, όμως αυτή η Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας είναι διαφορετική.
Αυτή η διδασκαλία πάει στη ρίζα, στα συγκεκριμένα γεγονότα, τα ξεκάθαρα και οριστικά. Βεβαιώνει με έμφαση ότι το διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, είναι ένα μηχανικό δίποδο, ασυνείδητο, κοιμισμένο.
Ο «καλός οικοδεσπότης» ουδέποτε θα δεχόταν την Επαναστατική Ψυχολογία, εκπληρώνει όλα του τα καθήκοντα σαν πατέρας, σύζυγος κλπ. και για αυτό σκέφτεται για τον εαυτό του το καλύτερο. Όμως εξυπηρετεί μόνο τους σκοπούς της φύσης και αυτό είναι όλο.
Αντίθετα, θα πούμε ότι υπάρχει επίσης ο «καλός οικοδεσπότης» που κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα, που δεν θέλει να αφεθεί να καταβροχθισθεί από τη ζωή, όμως τέτοιου είδους άτομα είναι πολύ σπάνια στον κόσμο, δεν αφθονούν ποτέ.
Όταν κάποιος σκέφτεται σύμφωνα με τις ιδέες αυτής της Πραγματείας Επαναστατικής Ψυχολογίας, αποκτά ένα σωστό πανόραμα της ζωής.
Επαναστατική Ψυχολογία, κεφάλαιο XIX, «Ο καλός οικοδεσπότης».
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
