Το να συνδυάζει κανείς με σωστό τρόπο εσωτερικές καταστάσεις με εξωτερικά γεγονότα, σημαίνει να ότι ξέρει να ζει έξυπνα…
Οποιοδήποτε συμβάν που βιώθηκε έξυπνα επιζητά την αντίστοιχη εσωτερική του ειδική κατάσταση…
Δυστυχώς όμως, όταν οι άνθρωποι αναπολούν την ζωή τους, σκέφτονται ότι αυτή καθεαυτή αποτελείται αποκλειστικά από εξωτερικά συμβάντα…
Φτωχοί άνθρωποι! Νομίζουν πως αν αυτό ή εκείνο το γεγονός δεν τους είχε συμβεί, η ζωή τους θα ήταν καλύτερη…
Υποθέτουν ότι η τύχη τους ξέφυγε και ότι έχασαν την ευκαιρία να ευτυχήσουν…
Λυπούνται για αυτό που έχασαν, κλαίνε για αυτό που περιφρόνησαν, στενάζουν όταν θυμούνται τα παλιά λάθη και τις συμφορές…
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να καταλάβουν ότι «φυτοζωώ» δεν σημαίνει «ζω» και ότι η ικανότητα για να ζει κανείς συνειδητά εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα των εσωτερικών καταστάσεων της Ψυχής…
Δεν ενδιαφέρει βέβαια, το πόσο όμορφα είναι τα εξωτερικά γεγονότα της ζωής, αν δεν βρισκόμαστε εκείνες τις στιγμές στην κατάλληλη εσωτερική κατάσταση. Τα καλύτερα συμβάντα μπορεί να μας φανούν μονότονα, κουραστικά ή απλώς βαρετά…
Κάποιος περιμένει με ανυπομονησία την ημέρα του γάμου, είναι ένα γεγονός, όμως θα μπορούσε να συμβεί να είναι τόσο ανήσυχος κατά την ακριβή στιγμή του συμβάντος, που πραγματικά να μην γευτεί σε αυτό καμιά ευχαρίστηση και όλο αυτό να καταλήξει τόσο ξερό και κρύο σαν μια εθιμοτυπία…
Η πείρα μας έχει διδάξει ότι δεν διασκεδάζουν στα αλήθεια, όλοι όσοι παρευρίσκονται σε μια γιορτή ή σε κάποιο χορό…
Ποτέ δεν λείπει κάποιος που βαριέται στις καλύτερες γιορτές και τα πιο διασκεδαστικά έργα άλλους τους ευχαριστούν και άλλους τους κάνουν να κλαίνε…
Πολύ σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να συνδυάζουν συνειδητά το εξωτερικό συμβάν με την κατάλληλη εσωτερική κατάσταση…
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο κόσμος δεν ξέρει να ζει συνειδητά: κλαίει όταν πρέπει να γελάει και γελάει όταν πρέπει να κλαίει…
Ο έλεγχος είναι κάτι διαφορετικό. Ο σοφός μπορεί να είναι χαρούμενος, όμως ποτέ γεμάτος από τρελή φρενίτιδα, λυπημένος αλλά ποτέ απελπισμένος και απογοητευμένος, γαλήνιος ανάμεσα στη βία, συγκρατημένος μπροστά στα όργια, αγνός μέσα στη λαγνεία κλπ.
Τα μελαγχολικά και απαισιόδοξα άτομα σκέφτονται τα χειρότερα για τη ζωή και ειλικρινά, δεν επιθυμούν να ζήσουν…
Κάθε μέρα βλέπουμε ανθρώπους που όχι μόνο είναι δυστυχείς, αλλά που επιπλέον -και αυτό είναι το χειρότερο- κάνουν πικρή την ζωή στους άλλους…
Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα άλλαζαν, ούτε και αν ζούσαν καθημερινά μέσα σε γιορτές, την ψυχική αρρώστια που φέρουν μέσα τους… Τέτοια άτομα έχουν εσωτερικές καταστάσεις οριστικά διεστραμμένες…
Εν τούτοις, αυτά τα άτομα αυτό-αξιολογούνται σαν δίκαια, άγια, ενάρετα, ευγενικά, εξυπηρετικά, μάρτυρες κλπ. κλπ. κλπ.
Είναι άνθρωποι που αυτοθεωρούνται υπερβολικά, άνθρωποι που αγαπούν πολύ τον εαυτό τους…
Άτομα που λυπούνται τον ίδιο τους τον εαυτό και που πάντα ψάχνουν για υπεκφυγές για να ξεφεύγουν από τις πραγματικές ευθύνες τους…
Τέτοιοι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι στις κατώτερες συγκινήσεις και φαίνεται πως για αυτό το λόγο δημιουργούν καθημερινά υπάνθρωπα ψυχικά στοιχεία.
Τα δυσάρεστα συμβάντα, οι αναποδιές, η δυστυχία, τα χρέη, τα προβλήματα κλπ. είναι αποκλειστικά για εκείνα τα άτομα που δεν ξέρουν να ζουν…
Ο καθένας μπορεί να διαμορφώσει μια πλούσια διανοητική καλλιέργεια, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι που έχουν μάθει να ζουν σωστά…
Όταν κάποιος θέλει να διαχωρίζει τα εξωτερικά συμβάντα από τις εσωτερικές καταστάσεις της Συνείδησης, δείχνει ακριβώς την ανικανότητά του να ζει σωστά.
Αυτοί που μαθαίνουν να συνδυάζουν συνειδητά εξωτερικά συμβάντα και εσωτερικές καταστάσεις προχωρούν στο δρόμο της επιτυχίας…
Επαναστατική Ψυχολογία, κεφάλαιο VII, «Η εσωτερική κατάσταση».
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
