Με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαμε να αρνηθούμε το Νόμο της Υποτροπής που διαδικάζεται σε κάθε στιγμή της ζωής μας.
Βέβαια, σε κάθε ημέρα της ύπαρξής μας υπάρχει επανάληψη γεγονότων, συνειδησιακών καταστάσεων, λέξεων, επιθυμιών, σκέψεων, θελήσεων κλπ.
Είναι φανερό ότι όταν ένας δεν αυτοπαρατηρείται, δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτή την ακατάπαυστη καθημερινή επανάληψη. Είναι προφανές ότι όποιος δεν αισθάνεται κανένα ενδιαφέρον για να αυτοπαρατηρείται, επίσης δεν επιθυμεί να εργάζεται για να πετύχει μια αληθινή, ριζική αλλαγή.
Και το άκρων άωτο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μετασχηματιστούν, χωρίς να εργάζονται πάνω στον εαυτό τους.
Δεν αρνούμαστε το γεγονός ότι καθένας έχει δικαίωμα στην πραγματική ευτυχία του πνεύματος, όμως είναι επίσης βέβαιο ότι μια τέτοια ευτυχία θα ήταν κάτι παραπάνω από αδύνατη, αν δεν εργαζόμαστε πάνω στον εαυτό μας.
Κάποιος μπορεί να αλλάζει βαθειά, όταν στα αλήθεια πετυχαίνει να τροποποιεί τις αντιδράσεις του εμπρός στα διάφορα γεγονότα που του συμβαίνουν καθημερινά.
Όμως, δεν θα μπορούσαμε να τροποποιούμε τον τρόπο που αντιδρούμε εμπρός στα γεγονότα της πρακτικής ζωής, αν δεν εργαζόμασταν σοβαρά πάνω στον εαυτό μας.
Χρειάζεται να αλλάζουμε τον τρόπο σκέψης μας, να είμαστε λιγότερο αμελείς, να γίνουμε πιο σοβαροί και να παίρνουμε τη ζωή με διαφορετικό τρόπο, με την αληθινή και πρακτική της έννοια.
Ωστόσο, αν συνεχίζουμε έτσι όπως είμαστε, να συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο όλες τις μέρες, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη, με την ίδια πάντοτε αμέλεια, οποιαδήποτε δυνατότητα αλλαγής θα είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένη.
Αν πραγματικά κάποιος θέλει να φθάσει να γνωρίσει τον εαυτό του, πρέπει να αρχίζει με το να παρατηρεί την ίδια του τη συμπεριφορά εμπρός στα γεγονότα οποιασδήποτε ημέρας της ζωής του.
Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι δεν πρέπει κανείς να αυτοπαρατηρείται κάθε μέρα, μόνο θέλουμε να δηλώσουμε ότι πρέπει να αρχίσει με το να παρατηρήσει κάποια πρώτη ημέρα.
Σε όλα πρέπει να υπάρχει μια αρχή και το να αρχίσουμε να παρατηρούμε τη διαγωγή μας κάποια ημέρα της ζωής μας, είναι μια καλή αρχή.
Το να παρατηρούμε τις μηχανικές μας αντιδράσεις εμπρός σε όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες της κρεβατοκάμαρας, της οικογενειακής ζωής, της τραπεζαρίας, του σπιτιού, του δρόμου, της δουλειάς κλπ. κλπ. κλπ. αυτά που λέει κάποιος, αισθάνεται και σκέφτεται, είναι ασφαλώς το πιο ενδεδειγμένο.
Το σημαντικό έπειτα είναι να δούμε πως, και με ποιο τρόπο, μπορεί να αλλάζει κανείς αυτές τις αντιδράσεις. Όμως, αν πιστεύουμε ότι είμαστε καλοί άνθρωποι, ότι ποτέ δεν συμπεριφερόμαστε ασυνείδητα και εσφαλμένα, ποτέ δεν θα αλλάξουμε.
Πριν από όλα χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι είμαστε άτομα-μηχανές, απλές μαριονέτες ελεγχόμενες από μυστικούς παράγοντες, από απόκρυφα Εγώ.
Μέσα στο άτομό μας ζούνε πολλά άτομα, ποτέ δεν είμαστε οι ίδιοι. Μερικές φορές εκδηλώνεται σε μας ένα φιλάργυρο άτομο, άλλες φορές ένα εριστικό άτομο, κάποια άλλη στιγμή ένα θαυμάσιο άτομο, καλοκάγαθο, αργότερα ένα άτομο σκανδαλώδες ή συκοφαντικό, κατόπιν ένας άγιος, στη συνέχεια ένας ψεύτης κλπ.
Ο καθένας μας έχει μέσα του άτομα κάθε κατηγορίας, Εγώ όλων των ειδών. Η προσωπικότητά μας δεν είναι παρά μία μαριονέτα, μια κούκλα που μιλάει, κάτι μηχανικό.
Ας αρχίσουμε με το να συμπεριφερόμαστε συνειδητά για ένα μικρό μέρος της ημέρας. Χρειάζεται να πάψουμε να είμαστε απλές μηχανές ακόμα και αν είναι για μερικά σύντομα λεπτά καθημερινά. Αυτό θα επιδράσει αποφασιστικά πάνω στην ύπαρξή μας.
Όταν αυτόπαρατηρούμαστε και δεν κάνουμε αυτό που θέλει το ένα ή το άλλο Εγώ, είναι ξεκάθαρο ότι αρχίζουμε να παύουμε να είμαστε μηχανές.
Μια και μόνο στιγμή κατά την οποία θα ήταν κάποιος αρκετά συνειδητός ώστε να πάψει να είναι μηχανή, αν αυτό γίνεται θεληματικά, συνήθως τροποποιεί ριζικά πολλές δυσάρεστες περιστάσεις.
Δυστυχώς, ζούμε καθημερινά μια μηχανική ζωή, ζωή ρουτίνας, παράλογη. Επαναλαμβάνουμε γεγονότα, οι συνήθειες μας είναι οι ίδιες, ουδέποτε θελήσαμε να τις τροποποιήσουμε, είναι οι μηχανικές σιδηροτροχιές όπου κυκλοφορεί το τρένο της άθλιας ύπαρξής μας. Όμως νομίζουμε για τον εαυτό μας το καλύτερο…
Παντού αφθονούν οι μυθομανείς, αυτοί που νομίζουν τους εαυτούς τους θεούς, μηχανικά πλάσματα, στερεότυπα, άτομα από τη λάσπη της γης, άθλιες κούκλες κινούμενες από διάφορα Εγώ. Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα εργαστούν πάνω στον εαυτό τους…
Επαναστατική Ψυχολογία, κεφάλαιο XVII, «Μηχανικά πλάσματα».
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
