Ο καλός οικοδεσπότης - V.M. Samael Aun Weor

Το να διαχωρίζεται κανείς από τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της ζωής, σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς, σίγουρα είναι πολύ δύσκολο αλλά απαραίτητο, ειδάλλως καταβροχθίζεται από τη ζωή. 

Οποιαδήποτε εργασία που κάνει κανείς πάνω στον εαυτό του με το σκοπό να πετύχει μια ψυχική και πνευματική ανάπτυξη, έχει πάντα σχέση με την απομόνωση καλά εννοημένη, επειδή κάτω από την επίδραση της ζωής, έτσι όπως πάντα τη ζούμε, δεν είναι δυνατό να αναπτύξουμε άλλο πράγμα παρά την προσωπικότητα. 

Με κανένα τρόπο δεν προσπαθούμε να αντιταχθούμε στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, εμφανώς αυτή είναι αναγκαία στην ύπαρξη, όμως σίγουρα είναι κάτι καθαρά τεχνητό, δεν είναι το πραγματικό, το αληθινό μέσα μας. 

Αν το φτωχό διανοητικό θηλαστικό που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, δεν απομονώνεται αλλά ταυτίζεται με όλα τα συμβάντα της πρακτικής ζωής και σπαταλάει τις δυνάμεις του σε αρνητικές συγκινήσεις, σε προσωπικές αυτοθεωρήσεις και μάταιη, ανούσια λογοδιάρροια διφορούμενης συζήτησης, τίποτα το εποικοδομητικό, κανένα αληθινό στοιχείο δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα του, εκτός από όσα ανήκουν στον κόσμο της μηχανικότητας. 

Βέβαια, αυτός που πραγματικά θέλει να πετύχει μέσα του την ανάπτυξη της Ουσίας, πρέπει να φτάσει να είναι «ερμητικά κλειστός». Αυτό αναφέρεται σε κάτι εσωτερικό που σχετίζεται στενά με τη σιωπή.  

Η φράση έρχεται από τα αρχαία χρόνια, όταν διδάσκονταν κρυφά μια διδασκαλία πάνω στην εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου, που συνδεόταν με το όνομα του Ερμή. 

Αν κάποιος θέλει να βλαστήσει στο εσωτερικό του κάτι αληθινό, είναι ξεκάθαρο ότι οφείλει να αποφεύγει τη διαφυγή των ψυχικών του ενεργειών. 

Όταν ένας έχει διαρροές ενέργειας και δεν βρίσκεται απομονωμένος στο εσωτερικό του, είναι αναντίρρητο ότι δεν θα μπορέσει να κατορθώσει να αναπτύξει κάτι αληθινό στον ψυχισμό του. 

Η συνηθισμένη, τρέχουσα, καθημερινή ζωή θέλει να μας καταβροχθίζει αμείλικτα. Εμείς πρέπει να αγωνιζόμαστε καθημερινά ενάντια στη ζωή, πρέπει να μάθουμε να κολυμπάμε αντίθετα στο ρεύμα… 

Η εργασία αυτή πάει αντίθετα στη ζωή, πρόκειται για κάτι πολύ διαφορετικό από εκείνο όλων των ημερών και που, παρ’ όλα αυτά, πρέπει να ασκούμε στιγμή προς στιγμή. Θέλω να αναφερθώ στην Επανάσταση της Συνείδησης. 

Είναι φανερό ότι αν η στάση μας προς την καθημερινή ζωή είναι βασικά λανθασμένη, αν πιστεύουμε ότι όλα πρέπει να μας πηγαίνουν καλά «γιατί έτσι», θα έρθουν οι απογοητεύσεις… 

Οι άνθρωποι θέλουν να τους έρχονται τα πράγματα καλά «γιατί έτσι», γιατί όλα πρέπει να πηγαίνουν σύμφωνα με τα σχέδιά τους, όμως η ωμή πραγματικότητα είναι διαφορετική, ενόσω κάποιος δεν αλλάζει εσωτερικά, του αρέσει ή δεν του αρέσει, θα είναι πάντα θύμα των περιστάσεων. 

Λέγονται και γράφονται για τη ζωή πολλές συναισθηματικές ανοησίες, όμως αυτή η Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας είναι διαφορετική. 

Αυτή η διδασκαλία πάει στη ρίζα, στα συγκεκριμένα γεγονότα, τα ξεκάθαρα και οριστικά. Βεβαιώνει με έμφαση ότι το διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, είναι ένα μηχανικό δίποδο, ασυνείδητο, κοιμισμένο. 

Ο «καλός οικοδεσπότης» ουδέποτε θα δεχόταν την Επαναστατική Ψυχολογία, εκπληρώνει όλα του τα καθήκοντα σαν πατέρας, σύζυγος κλπ. και για αυτό σκέφτεται για τον εαυτό του το καλύτερο. Όμως εξυπηρετεί μόνο τους σκοπούς της φύσης και αυτό είναι όλο. 

Αντίθετα, θα πούμε ότι υπάρχει επίσης ο «καλός οικοδεσπότης» που κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα, που δεν θέλει να αφεθεί να καταβροχθισθεί από τη ζωή, όμως τέτοιου είδους άτομα είναι πολύ σπάνια στον κόσμο, δεν αφθονούν ποτέ. 

Όταν κάποιος σκέφτεται  σύμφωνα με τις ιδέες αυτής της Πραγματείας Επαναστατικής Ψυχολογίας, αποκτά ένα σωστό πανόραμα της ζωής.  

Επαναστατική Ψυχολογία, κεφάλαιο XIX, «Ο καλός οικοδεσπότης». 
Σαμαέλ Αούν Βεόρ 

0 Comments

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

Il buon padrone di casa

Apartarse uno de los efectos desastrosos de la vida en estos tiempos tenebrosos, ciertamente es muy difícil, pero indispensable; de otro modo es devorado por la vida.

Cualquier trabajo que uno haga sobre sí mismo con el propósito de lograr un desarrollo anímico y espiritual se relaciona siempre con el aislamiento, muy bien entendido, pues bajo la influencia de la vida tal como siempre la vivimos no es posible desarrollar otra cosa que la personalidad.

En modo alguno intentamos oponernos al desarrollo de la personalidad, obviamente esta es necesaria en la existencia, mas ciertamente es algo meramente artificial, no es lo verdadero, lo real en nosotros.

Si el pobre mamífero intelectual equivocadamente llamado hombre no se aísla, sino que se identifica con todos los sucesos de la vida práctica y derrocha sus fuerzas en emociones negativas y en autoconsideraciones personales, y en vana palabrería insubstancial de charla ambigua, nada edificante, ningún elemento real, puede desarrollarse en él fuera de lo que pertenece al mundo de la mecanicidad.

Ciertamente, quien quiera de verdad lograr en sí el desarrollo de la Esencia debe llegar a estar herméticamente cerrado. Esto se refiere a algo íntimo estrechamente relacionado con el silencio.

La frase viene de los antiguos tiempos, cuando se enseñaba secretamente una doctrina sobre el desarrollo interior del hombre vinculada con el nombre de Hermes.

Si uno quiere que algo real crezca en su interioridad es claro que debe evitar el escape de sus energías psíquicas.

Cuando uno tiene escapes de energía y no está aislado en su intimidad es incuestionable que no podrá lograr el desarrollo de algo real en su psiquis.

La vida ordinaria común y corriente quiere devorarnos implacablemente; nosotros debemos luchar contra la vida diariamente, debemos aprender a nadar contra la corriente…

Este trabajo va en contra de la vida, se trata de algo muy distinto a lo de todos los días y que, sin embargo, debemos practicar de instante en instante; quiero referirme a la Revolución de la Conciencia.

Es evidente que si nuestra actitud hacia la vida diaria es fundamentalmente equivocada; si creemos que todo debe marcharnos bien, así porque sí, vendrán los desengaños…

Las gentes quieren que las cosas les salgan bien “así porque sí”, porque todo debe marchar de acuerdo con sus planes, mas la cruda realidad es diferente; en tanto uno no cambie interiormente, gústele o no le guste, será siempre víctima de las circunstancias.

Se dicen y se escriben sobre la vida muchas estupideces sentimentales, mas este Tratado de Psicología Revolucionaria es diferente.

Esta doctrina va al grano, a los hechos concretos, claros y definitivos; afirma enfáticamente que el “animal intelectual” equivocadamente llamado hombre es un bípedo mecánico, inconsciente, dormido.

“El buen dueño de casa” jamás aceptaría la Psicología Revolucionaria; cumple con todos sus deberes como padre, esposo, etc., y por ello piensa de sí mismo lo mejor. Empero solo sirve a los fines de la Naturaleza, y eso es todo.

Por oposición diremos que también existe “el buen dueño de casa” que nada contra la corriente, que no quiere dejarse devorar por la vida; empero esos sujetos son muy escasos en el mundo, no abundan nunca.

Cuando uno piensa de acuerdo con las ideas de este “Tratado de Psicología Revolucionaria” obtiene una correcta visión de la vida.

Psicología Revolucionaria, capítulo XIX, «El buen dueño de casa».
Samael Aun Weor

0 Comments

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*